Ugo Pietro Spinola
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 czerwca 1791 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 stycznia 1858 |
| Miejsce pochówku | |
| Nuncjusz apostolski w Austrii | |
| Okres sprawowania |
1826–1832 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
23 grudnia 1815 |
| Sakra biskupia |
26 listopada 1826 |
| Kreacja kardynalska |
30 września 1831 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
26 listopada 1826 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Ugo Pietro Spinola (ur. 29 czerwca 1791 w Genui, zm. 21 stycznia 1858 w Rzymie) – włoski kardynał
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 29 czerwca 1791 roku w Genui, jako syn Francesca Marii Spinoli i Eugenii Pallavicini[1]. Studiował w Collegio dei Protonotari, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 23 grudnia 1815 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Następnie był reprezentantem papieskim w kilku włoskich miastach, prałatem Jego Świątobliwości i protonotariuszem apostolskim[1]. 2 października 1826 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Teb, a 26 listopada przyjął sakrę[2]. W tym samym czasie mianowano go nuncjuszem apostolskim w Cesarstwie Austriackim[2]. 30 września 1831 roku został kreowany został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona 2 lipca 1832 roku, a następnie nadano mu kościół tytularny Santi Silvestro e Martino ai Monti[2]. Jednocześnie przestał pełnić funkcje dyplomatyczne w Austrii. W latach 1833–1835 i 1841–1843 był legatem w Bolonii[1]. W 1844 roku został prodatariuszem apostolskim[1]. Zmarł 21 stycznia 1858 roku w Rzymie[1].